Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego wyraża się dystroficznym uszkodzeniem wspomnianej części pleców, uszkodzeniem jądra krążków międzykręgowych i deformacją stawów międzykręgowych na tle zaburzeń aparatu więzadłowego. W tym patologicznym procesie w późniejszych stadiach choroby zaangażowane są naczynia, a nawet układ nerwowy.

Czym jest osteochondroza lędźwiowa?

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego jest jedną z najczęstszych chorób układu mięśniowo-szkieletowego na świecie. Nieregularne zespoły bólowe w wyznaczonym obszarze odczuwa nawet sześćdziesiąt procent populacji, a co dziesiąty mieszkaniec ma zdiagnozowaną osteochondrozę w takiej czy innej postaci, prawie połowa przypadków wynika z porażki okolicy lędźwiowej i krzyżowej.

Choroba ta szybko „odmładza", zdarza się niekiedy nawet u młodzieży i dzieci – to wina siedzącego trybu życia/pracy, a także nadmiernej pasji do gier komputerowych, braku pełnej aktywności fizycznej – sport i gry aktywne wypierane są przez długi pobyt przy komputerze.

Jednak osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego może również wystąpić z powodu nadmiernego stresu, zwłaszcza jeśli jest pogarszana nadwagą. Problem jest spowodowany niewłaściwą postawą, a także kontuzjami kręgosłupa, nieprzestrzeganiem codziennego schematu i systematycznym niedożywieniem.

Negatywne czynniki, które przyspieszają tworzenie warunków wstępnych do pojawienia się tego typu osteochondrozy, to chroniczny brak snu, stres, spowolnienie procesów metabolicznych w organizmie. Osobną kategorią są sportowcy zawodowi.

Wielu specjalistów zauważa, że w niektórych przypadkach osteochondroza jest konsekwencją predyspozycji genetycznych danej osoby: jednocześnie krążki międzykręgowe mają luźną strukturę porowatą i pod wpływem patogennych czynników negatywnych są bardzo szybko niszczone, choroba postępuje szybko i jest diagnozowana dopiero w późnych, czasem nieodwracalnych stadiach.

Szczególną grupą ryzyka są osoby cierpiące na reumatoidalne zapalenie stawów, a także zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, które wywołują rozwój i komplikują przebieg wyżej wymienionej choroby autoimmunologicznej.

Pierwsze znaki. Objawy osteochondrozy lędźwiowej

Do głównych objawów wyżej opisanej choroby należy oczywiście zespół bólowy. Przedłużający się ból w okolicy lędźwiowej o umiarkowanym nasileniu, można zastąpić silnym „lumbago", po aktywnej pracy fizycznej lub przebywaniu w niewygodnej pozycji. Z reguły w pozycji leżącej zespół bólowy praktycznie nie pojawia się lub całkowicie znika.

Wraz z zaostrzeniem, a także ciężkim wysiłkiem fizycznym, hipotermią lub ruchami niefizjologicznymi, zespół bólowy traci lokalizację w dolnej części pleców i przechodzi do miednicy, a nawet nóg.

Szczegółowo pacjent rozwija następujące patologie:

Kompresja korzeni nerwowych

1. Zmiany korzeni L 1–2: ból w lokalizacjach lokalnych, utrata czucia w wewnętrznej części uda i pachwinie.
2. Zmiana L-5: ból lędźwiowy w dolnej części pleców, napromieniowanie kciuka.
3. Zmiana S-1: ból i drętwienie zewnętrznej powierzchni uda, stopy, czasowy zanik odruchów w podeszwie i podudziu.

Uszkodzenie tętnicy

Miejscowe uszkodzenie tętnicy DH powoduje:

1. Regularne drętwienie podudzia/pośladków.
2. Utrata wrażliwości w okolicy narządów płciowych.
3. W rzadkich przypadkach utrata funkcji motorycznej miednicy.

Niedokrwienie kompresyjne naczyniowe

Naruszenie dopływu krwi do rdzenia kręgowego i dodatkowych struktur obwodowych prowadzi do „przerzedzania" struktury krążków międzykręgowych i odpowiednio do nieprawidłowej ruchomości kręgosłupa, powstawania osteofitów i neoartrozy.

Mielopatia uciskowa

Zwężenie kanału kręgowego powoduje okresowe napadowe osłabienie kończyn, bolesny zespół „lędźwiowy" dolnej części pleców z odrzutem do tyłu ud. Na tym tle rozwija się hipotrofia / niedociśnienie mięśnia brzuchatego łydki / pośladka, zanik odruchów podeszwowych, odbytu i Achillesa, niedowład stopy.

Leczenie osteochondrozy odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Możliwe i konieczne jest leczenie choroby. Oczywiście w tym przypadku pomoże tylko kompleksowa terapia, która ma na celu zmniejszenie objawów choroby autoimmunologicznej, przywrócenie struktury kręgosłupa i zapobieganie nawrotom problemu.

Kompleksowa terapia powyższej choroby obejmuje:

1. Przyjmowanie leków.
2. Zastrzyki blokujące.
3. Gimnastyka i terapia ruchowa.
4. Masaże i terapia manualna.
5. Fizjoterapia.

Preparaty na osteochondrozę lędźwiową

1. Przeciwbólowe.
2. Przywracanie chondroprotektorów.
3. Witaminy. Optymalny - grupa B.
4. Zastrzyki. Środki znieczulające, regenerujące chrząstki i normalizujące mikrokrążenie krwi.
5. Fundusze lokalne. Kortykosteroidy oraz leki przeciwzapalne.

Gimnastyka na osteochondrozę odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Ważny element rehabilitacji kręgosłupa. Wszystkie zabiegi opracowywane są indywidualnie, mające na celu złagodzenie bólu i skurczów mięśni, normalizację krążenia krwi oraz przywrócenie pracy krążków międzykręgowych.

Masaż na osteochondrozę odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Masaż jest nieodzownym elementem kompleksowej terapii choroby. Pomaga rozluźnić i trenować mięśnie dolnej części pleców, indukuje proces naprawy tkanki chrzęstnej i łagodzi ból.

Najczęściej przy wyżej opisanej chorobie stosuje się masaż leczniczy, akupresury, sprzętowy, próżniowy i tkanki łącznej.

Fizjoterapia

Z reguły fizjoterapia jest przepisywana pacjentom z osteochondrozą kręgosłupa lędźwiowego tylko w fazie remisji choroby, po przezwyciężeniu okresu zaostrzenia problemu.

Techniki nowoczesne i klasyczne:

1. Akupunktura. Ekspozycja na punkty akupunkturowe pleców za pomocą specjalnych igieł.
2. Rozciąganie. Klasyczna technika rozciągania kręgosłupa na leżance masująco-trakcyjnej, wykonywana przez wykwalifikowanego kręgarza.
3. Elektroforeza. Znana od lat 60. złożona nieoperacyjna metoda wpływania na zewnętrzne, problematyczne obszary dotknięte chorobą.
4. Dekompresja trakcji. Zautomatyzowane sprzętowe rozciąganie kręgosłupa w specjalnym kompleksie medycznym.
5. Terapia falą uderzeniową. Zastosowanie fal infradźwiękowych do leczenia osteochondrozy.
6. Osteopatia. Kompleksowa technika łącząca elementy chiropraktyki, masażu i ortopedii leczniczej.
7. Magnetopunktura. Bezpośredni wpływ zmiennego pola magnetycznego na kręgosłup.
8. Nakłucie laserowe. Leczenie punktów akupunkturowych wiązką promieniowania indukowanego.
9. Stymulacja elektryczna. Stosowanie małych prądów przemiennych w dotkniętych obszarach.

Zapobieganie osteochondrozie lędźwiowej

Po przejściu kompleksowego leczenia i fizjoterapii terapia wspomagająca jest wymagana przez długi czas: w tym okresie kręgosłup jest nadal osłabiony i wymaga wsparcia. Ponadto profilaktyka ma na celu zapobieganie występowaniu osteochondrozy odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Główne działania:

1. Regularne, zrównoważone ćwiczenia, najlepiej pod nadzorem wykwalifikowanego podiatry.
2. Normalizacja masy ciała: dość często osoba z nadwagą jest czynnikiem obciążającym wpływającym na powstawanie osteochondrozy.
3. Korekta diety. Regularna dieta powinna zawierać pokarmy bogate w pierwiastki takie jak wapń i magnez. W takim przypadku warto wykluczyć żywność zbyt tłustą i niezdrową, a także inną, która nie mieści się w definicji zdrowej żywności.
4. Odrzucenie złych nawyków. Alkohol i palenie nasilają wszystkie destrukcyjne procesy w organizmie, dotyczy to również występowania osteochondrozy.
5. Prawidłowa postawa. Pamiętaj, aby monitorować swoją postawę, zwłaszcza jeśli twoja praca polega na ciągłym przebywaniu przy komputerze lub innej czynności siedzącej. Zwróć także uwagę na swoje dziecko - jak i jak długo siedzi. Normalna prawidłowa postawa pozwoli ci zapobiec pojawieniu się skoliozy, a tym samym w przyszłości osteochondrozy.
6. Używanie odpowiednich butów, odzieży i akcesoriów, unikanie regularnego noszenia ciężarów. Nieodpowiednie buty, ciężka torba na ramię sprawdzają się jako ładowacz – wszystkie te czynniki mają niekiedy decydujący wpływ na początek powstawania procesów destrukcyjnych w kręgosłupie.

Pytanie odpowiedź

Jaki ból występuje w przypadku tego typu osteochondrozy?

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego charakteryzuje się kilkoma rodzajami bólu. Przede wszystkim są to zlokalizowane nieprzyjemne odczucia w okolicy lędźwiowej, utrzymujące się przez długi czas i znacznie zwiększające się wraz ze wzrostem aktywności ruchowej osoby i pracy fizycznej. Ten rodzaj bólu znika, jeśli ciało przyjmuje pozycję poziomą przez co najmniej 15-20 minut.

Jeśli choroba zaostrza się z powodu hipotermii, przedłużającego się ciężkiego stresu fizjologicznego lub ostrych ruchów „wywracających", to oprócz wyżej wymienionego bólu tła występuje również efekt „strzelania", zlokalizowany w okolicy miednicy i promieniujący do dolnego kończyny.

Czy gimnastyka jest przydatna w tej osteochondrozie?

Lecznicza gimnastyka gimnastyczna pozwala utrwalić dobry efekt kompleksowej terapii choroby, częściowo rozwinąć elementy międzykręgowe stawów, a także zrelaksować / ćwiczyć mięśnie w okolicy lędźwiowej. Ponadto prawidłowe regularne masaże pomagają pozbyć się nieprzyjemnego bólu związanego z osteochondrozą.

Konkretny zestaw i listę ćwiczeń, liczbę podejść i częstotliwość ćwiczeń opracowuje dla Ciebie lekarz prowadzący: weźmie pod uwagę aktualny stan choroby, możliwą listę przeciwwskazań i ograniczeń, stan pacjenta i rekomendować metody stosowania terapii ruchowej w praktyce.